ماجرای «اوشین» که شما اشاره فرمودید در مناسبت سالروز ولادت حضرت زهرا (س) در یکی از برنامههای زنده رادیو رخ داد. در آن برنامه، عمدتاً از خانمها پرسیده میشد که الگوی شما چه کسی است، و اغلب پاسخ میدادند حضرت فاطمه زهرا. اما در مورد یکی از خانمها، وقتی همین سؤال مطرح شد، ایشان پاسخ داد: «الگوی من اوشین است.» گزارشگر از او پرسید: چرا حضرت زهرا را الگوی خود قرار نمیدهید؟ وی پاسخ داد: «حضرت زهرا بسیار بزرگوار و الگوی والایی هستند، اما ایشان متعلق به ۱۴۰۰ سال قبلاند و ما نمیتوانیم مانند ایشان باشیم؛ بنابراین الگوی من اوشین است.»
این اظهارنظر از رادیو پخش شد و به اطلاع امام خمینی (ره) رسید. به ایشان گزارش دادند که این موضوع نوعی توهین به حضرت زهرا بوده است. امام(ره) نیز به دادستان تهران، آقای میرعماد، دستور دادند موضوع را بررسی و در صورت اثبات توهین، با آن برخورد شود.
نهایتاً احکام نسبتاً سبک صادر شد؛ از جمله انفصال از خدمت یا حداکثر شش ماه جریمه. چون مشخص شد اساساً توهینی در کار نبوده است. فرد مصاحبهشونده در کلام خود احترام زیادی برای حضرت زهرا قائل شده بود و تنها بر این نکته تأکید کرده بود که ایشان الگوی دستنیافتنی هستند.در همان روز دولت جلسه داشت و من نیز در جلسه حضور داشتم. حدود ساعت شش عصر با من تماس گرفتند که این افراد باید به زندان منتقل شوند. گفتم: «نه، اینها همکاران ما هستند؛ به دفتر زندان قصر ببرید، بعد از جلسه دولت خودم میآیم.»
این اقدام انجام شد. سپس نامهای خطاب به امام نوشتم و خدمت ایشان در جماران رفتم. عرض کردم: «اگر خطایی بوده، مسئولیت آن با من است. اگر بنا باشد مجازاتی صورت گیرد، مرا مجازات کنید. زیرا اگر کارکنان صداوسیما با چنین مجازاتهایی مواجه شوند، اداره سازمان امکانپذیر نخواهد بود.»
امام (ره) فرمودند: «شما بنویسید و من هم ثبت کنم.»
من همانجا درخواست عفو نوشتم و تقدیم کردم. ایشان نیز بر همان نامه دستور دادند و خطاب به آقای موسوی اردبیلی، رئیس دیوان عالی کشور، مقرر فرمودند که افراد مورد عفو قرار گیرند. فردای آن روز، پس از طی تشریفات اداری، حدود ساعت ۱۱ این همکاران آزاد شدند و من شخصاً آنها را به صداوسیما بازگرداندم. این اقدام اثر بسیار مثبتی در روحیه کارکنان سازمان داشت، زیرا متوجه شدند در صورت بروز خطا، مسئول مستقیم از آنها حمایت خواهد کرد.
در کنار این ماجرا، فرد دیگری نیز در زندان بود که به دلیل حضور در یک قتل غیرعمد محکوم به پرداخت ۳۰۰ هزار تومان دیه شده بود اما توان پرداخت نداشت. موضوع را با دفتر امام مطرح کردم و ایشان اجازه دادند هزینه دیه او پرداخت شود و آزاد گردد. با دستور امام (ره) همگی مورد عفو قرار گرفتند.
بازدیدها: ۱۰
