با همکاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و بیمارستان مسیح دانشوری و به سرپرستی دکتر جلال الدین غنوی برای اولین بار در جهان به کمک تکنیک های مهندسی بافت، نای مصنوعی ساخته شد. در این طرح تحقیقاتی که بر روی مدل حیوانی با ۷۰ درصد موفقیت به اتمام رسیده است،
بافت های غضروفی نای به کمک مهندسی بافت و با استفاده از سلول های گرفته شده از خود شخص ساخته شده و نای تولیدی همان بافت نای طبیعی را داشته و از هیچگونه سلول اضافی برخوردار نیست. با توجه به اینکه در ساخت نای مصنوعی از سلول های خود بیمار استفاده می شود، پیوند آن راحت تر بوده و احتمال پس زدن پیوند تقریبا به صفر می رسد.
نای مجرای تنفسی است که از حلق شروع شده و به طول حدودا ۱۲ سانتی متر به ریه ها ختم می شود. این عضو حیاتی ترین بخش تنفس است. دستیابی به این تکنیک برای بیمارانی که در طول جنگ در معرض تماس با سلاح های شیمیایی قرار گرفته اند و دچار تخریب و آسیب دیدگی و در نتیجه گرفتار تنگی نای شده اند و یا آن دسته از بیمارانی که به علت تنگی نای، لوله تنفسی در داخل نای آنها کار گذاشته می شود کاربرد دارد.
تحقیقات برای ساخت نای مصنوعی حدود ده سال پیش آغاز شده و در صورت موفقیت مدل انسانی آن، تحولی در علم پزشکی و بیماری های مرتبط با دستگاه تنفسی و نای ایجاد خواهد شد.
منبع: خبرگزاری ایرنا، ۱۳۸۶/۹/۲۲، کد خبر: ۱۰۵۰۷۵۰۵
