در سفری که به هند انجام شد. نخست وزیر فقید هند راجیو گاندی پرسید: چرا شما آتش بس را نمی پذیرید؟
من در پاسخ به ایشان گفتم: آقای نخست وزیر اگر بمبئی شما اشغال شود، شما چه کار می کنید؟
وی در پاسخ گفت: اگر این اتفاق بیفتند، ما همه آنها {اشغالگران} را به دریا می ریزیم و آنها را می کُشیم.
من در آن جلسه که وزیر امور خارجه نیز حضور داشت، گفتم: شما چطور انتظار دارید وقتی ۲۲ هزار کیلومتر از اراضی کشور ما اشغال شده، ما درخواست آتش بس را بپذیریم؟ اگر ایران امروز آتش بس را پذیرفت، باید چه تمهیدی را در پیش بگیرد تا بتواند نیروهای عراقی را از خاک خود خارج کند؟
راجیو گاندی به طرف وزیر امور خارجه خود برگشت و گفت: چرا تا کنون در این مورد چیزی به ما نگفتید؟
او تا آن روز نمی دانست بخشی از کشور ما در اشغال رژیم بعث است! از آن به بعد نخست وزیر هند احساس ما را در دفاع مقدس درک کرد و قبول نمود. این نمونه ای از دیپلماسی حاکم بر وزارت کشور در دوران سخت جنگ تحمیلی بود.
