هزینه سنگین حکم آغاجری
به خاطر دارم که وقتی حکم اعدام هاشم آقاجری تحت عنوان اهانت به مقدسات و ارتداد داده شد، نه تنها من بلکه برخی از افراد سیاسی شاخص هم متعجب شده بودند. یادم هست که آقای دکتر علی لاریجانی که در آن زمان ریاست صدا و سیما را بر عهده داشتند با من تماس گرفتند.
گفتند که: پس از صدور این حکم، تنش هایی در سطح بین المللی به وجود آمده و تبلیغات شدیدی علیه ایران انجام شده است. خوب است شما برای کاستن تنش ها، مصاحبه ای را با تلویزیون انجام بدهید و تاکید کنید که این رای بدوی بوده و امکان دارد در مراحل بعدی تغییر کند.
همان زمان ایشان با رئیس قوه قضائیه هم تماس گرفته بودند. این مصاحبه به نظرم تلفنی انجام شد و من همان زمان گفتم که: شاید ما هم با این رای مخالف باشیم، اما به هر حال قاضی، مستقل بوده و رای داده و برای اعتراض به این حکم باید روال قانونی را طی کرد و تجدیدنظر خواهی کرد و جار و جنجال و هیاهو راه انداختن راه مقابله با احکام قضایی نیست.
البته از همان ابتدا قابل تصور بود که این رای پایدار نخواهد ماند. بعد از اینکه من متن رای را دیدم، بیشتر به بی پایه بودن آن پی بردم که معلوم نبود مبنای آن رای، ماده ۵۱۳ یعنی توهین به مقدسات است یا سب النبی یا مثلا ارتداد. به هر حال قاضی همه اینها را به نوعی با هم ترکیب کرده و رایی صادر کرده بود که استحکام لازم را نداشت.
البته برخی از مدافعان این رای معتقد بودند که این رای، جنبه بازدارندگی دارد و افراد را متوجه می کند که اگر با مقدسات در بیفتند، چنین ضمانت اجرایی در پی خواهد داشت، هر چند که بعدا هم این رای نقض شود.
من همان زمان در پاسخ به این دوستان می گفتم که با همان رای بدوی هم، هزینه به کشور تحمیل می شود و حتی اگر بعد از مدتی نقض شود، تاثیر آن در افکار عمومی باقی می ماند و ایران به عنوان کشوری شناخته می شود که در آن حتی تحمل یک سخنرانی وجود ندارد و به دلیل آن، حکم اعدام صادر می شود.
