مهمترین سدی که می‌خواستیم بسازیم، سد جیرفت بود. این سد بتونی، سد دو قوسی نازکی بود که از تکنولوژی بسیار بالایی برخوردار بود. من از چند متخصص ایرانی دعوت کردم و به آنها گفتم: بروید، ببینید، می‌توانید این کار را انجام بدهید یا نه؟
آنها بعد از اینکه سد را دیدند، جواب دادند: بله، می‌توانیم سد را بسازیم.
ما هم اختیارات تام به آنها دادیم، تا این کار را انجام دهند. بسیاری از مردم وحشت کرده بودند. حتی نمایندگان استان کرمان می‌گفتند: سدی که توسط این افراد ساخته می‌شود، بعدا می‌شکند و تمام کرمان را آب می‌برد.
آقای محلوجی، نماینده‌ی کرمان به شدت مخالف بودند که ایـن سد توسط خود ما ساخته شود. آقای فهیم کرمانی یکی از نمایندگان کرمان بودند. ایشان نامه‌ای خطاب به رئیس مجلس نوشته و گفته بودند: اینها فقط یک مهندس دارند و با یک مهندس می‌خواهند سد بسازند! بعد هم یک علامت تعجب گذاشته بودند: مگر با یک مهندس می‌شود سد ساخت؟!
نکته‌ی جالب توجه این بود که قاعدتاً، نمایندگان این استان، باید تشویق می‌کردند، تا این سد ساخته شود، ولی به خاطر وحشتی که داشتند، با این کار مخالفت شدید می‌کردند. و خوب ایـن مسئله باعـث شد که کار ما یک مقدار به تأخیر بیفتد. ولی در عین حال، ما با اعتمادی که داشتیم و با ابتدایی‌ترین وسیله و کمترین هزینه و بـا دسـت‌هـای ایرانی، شروع به ساختن سد کردیم. الان هم مدت بیست سال است که از این سد بهره‌برداری می‌شود و کوچکترین مشکلی پیش نیامده است.
