در خرداد ۸۷ آقای هاشمی رفسنجانی برای شرکت در کنفرانسی، به دعوت ملک عبدالله به عربستان رفت. ایشان بعد از بازگشت در تاریخ ۸٧/۳/۲۵ در مجمع تشخیص مصلحت قبل از دستور، گزارشی از این سفر ارائه کرد که به برخی نکات آن اشاره می کنم.
در کنفرانس نکته اول، غیر قابل قبول بودن حضور آقای هاشمی رفسنجانی در آن کنفرانس برای وهابی ها بود. ایشان گفت: بعد از اتمام کنفرانس، ملک عبدالله گفت: علمای وهابی به حضور و سخنرانی شما در اینجا اعتراض داشتند و به من گفتند: شما در اینجا شیعه را بر ما مسلط کردید و اجازه ندادید مسائل مهم ما مطرح شود. ظاهراً در ادامه ی این جلسه نیز وهابیون تندرو قصد اعتراض به سخنرانی آقای هاشمی را داشتند که با مخالفت ملک عبدالله مواجه می شوند.
آقای هاشمی رفسنجانی گفت: در ملاقات خصوصی با ملک عبدالله در مورد زائران ایرانی با ایشان صحبت کردم و گفتم: برخوردهایی که در بقیع با زائران می شود و بخصوص برخورد با خانم ها و ممانعت از آنها برای زیارت بقیع، موجب می گردد با توجه به اینکه زنان قشر فعالی در ایران هستند، وجهه ی بدی از شما در میان مردم ما ترسیم شود. ملک عبدالله پاسخ داد: من این را می پذیرم و مقدمات تأمین خواسته ی شما فراهم می شود. سپس دستور داد اگر کسی به زائران ایرانی اهانت کند، بر کنار شود. پس از آن نیز برخی مأموران افغانی در بقیع که برخوردهایی نامناسبی داشتند، از آنجا برداشته شدند. ایشان در ادامه گفت: صحبت من با عبدالله حداقل این اثر موقت را داشت که تا من آنجا بودم، خانم ها را هم به داخل بقیع راه می دادند.
آقای هاشمی همچنین اظهار داشت: در دیدار خصوصی با ملک عبدالله، تحلیل جامعی از شرایط فلسطین و لبنان و عراق ارائه دادم و تأکید کردم: عدم حمایت شما از فلسطین به ضرر شماست. همچنین گفتم: حزب الله بخشی از ملت لبنان است و این طور نیست که خارجی باشد و برخورد با آنها به ضرر شماست. نتیجه ی این سخنان آن بود که راهی برای همکاری ایران و عربستان پیدا کنیم و یک کمیسیون مشترک به این منظور تشکیل دهیم.
گفتنی است ملک عبدالله هنگام حضور در کنفرانس سران اسلامی در ایران نیز پیشنهاد تشکیل کمیسیون مشترک را داده بود و قاعدتاً مخالفتی با عملی شدن پیشنهاد اخیر آقای هاشمی نداشت. ضمن اینکه به گفته ی آقای هاشمی، مقام معظم رهبری نیز با تشکیل این کمیسیون موافقت داشتند. اقداماتی هم در این زمینه شروع شد که ادامه نیافت، چرا که به دلیل اختلاف آقای احمدی نژاد با آقای هاشمی، نه تنها ایشان استقبالی از این پیشنهاد نکرد. بلکه علائمی هم وجود داشت که حاکی از عدم تمایل ایشان به انجام آن کار توسط آقای هاشمی رفسنجانی بود.
آقای هاشمی در ادامه ی سخنان خود گفت: به ملک عبدالله گفتم: شما در دیدار قبل با یکدیگر از خطر حمله ی آمریکا به ایران گفتید، اما این بار چیزی نمی گویید. عبدالله جواب داد: من با بوش رفیق هستم و خبری از این حمله ندارم و منظورش این بود که اگر آمریکا طرح و برنامه ای در این زمینه داشت، من از آن مطلع می شدم.
آقای هاشمی سپس با اشاره به بازدید خود از فدک اظهار داشت: فدک در ۷۵ کیلومتری خیبر قرار دارد و از سوی مردم محلی بستان فاطمه نامیده می شود. این مسئله موجب شده است که حتی شیعیان مدینه از محل فدک مطلع نباشند، به طوری که آیت الله عمری نیز از وجود چنین جایی اطلاع نداشت و معتقد بود در حال حاضر محلی به این عنوان وجود ندارد. اما ما از منطقه ی فدک که حدود پنجاه در پنجاه کیلومتر است، بازدید کردیم و یکی از وهابی هایی که در آنجا حضور داشت، توضیحاتی در مورد این محل داد، در حال حاضر این محل درخت دارد که البته به دلیل عدم آبیاری مناسب، در حال خشک شدن است…
ایشان ادامه داد: من مشکل زائران خودمان را مطرح کردم و گفتم: الان انتظار برای عمره، سه ساله و برای حج تمتع، بیست ساله شده است. و عبدالله قول حل این مشکل را داد.
البته اجرایی شدن این مسائل، منوط به تشکیل آن کمیسیون مشترک بود که به دلیل عدم پیگیری دولت، محقق نشد و توافقات آقای هاشمی رفسنجانی بی نتیجه ماند و امکان بهره گیری از این سفر فراهم نیامد.
