دخالت نکنید.
آن موقع مجمع تشخیص مصلحت نظام نبود. مجمع تشخیص مصلحتی که امام فرموده بود شامل پنج نفر بود و آقای هاشمی رئیس مجلس، رهبر معظم رئیس‌جمهور، آقای موسوی نخست وزیر، آیت الله موسوی اردبیلی رئیس دیوان عالی کشور و بنده به عنوان دادستان کل کشور در آن حضور داشتیم.
به تناسب بحث ها وزیر مربوطه را نیز دعوت می کردیم، مثلا در مباحث مربوط به جنگ آقای محسن رضایی هم دعوت می شد. در باره سیاست خارجی از آقای ولایتی دعوت می شد. حاج احمد آقا نیز شرکت می کرد، ولی برخی بحث ها آنجا مطرح نمی شد.
مثلا ماجرای مک فارلین آنجا مطرح نشده بود. تنها حاج احمد آقا و آقای هاشمی و امام می دانستند. هر کسی هم بگوید امام نمی دانست دروغ گفته است… اولش این بود که گفته نشود و تنها آقای هاشمی و احمد آقا در جریان باشند. من چون با احمد آقا خیلی رفیق بودیم گاهی اندکی از مسائل خیلی سری را به من می گفت. من هم از قضیه بو برده بودم ولی تمام شرایطش را نمی دانستم.
آقای ری شهری وزیر اطلاعات بود و چیزهایی دستش آمده بود. نامه ای خدمت امام نوشته بود و چون احساس مسئولیت کرده بود گفته بود چنین مذاکراتی وجود دارد… امام ابتدا به ایشان فرموده بود که شما دخالت نکنید. جریان مهدی هاشمی برادر داماد آیت الله منتظری پیش آمده بود و او این مسائل را لو داد.
گفته می شد از طریق نیروهای لبنانی یا قذافی نیز مسائلی درباره این مذاکرات گفته شده بود. بالاخره یک روز یک مجله در لبنان چیزی نوشته بود که باعث شد آیت الله ری شهری دوباره به امام نامه بنویسد. حضرت امام آنجا فرموده بود که باز هم تو دخالت نکن.
ولی امام خواسته بودند آیت الله خامنه ای و مهندس میرحسین موسوی نیز در جریان مذاکرات باشند و خواسته بودند که دقت کنند این بحث ها به ضرر نظام تمام نشود. همیشه بعضی ها که نیستند و در جریان نیستند ممکن است تاریخ را تحریف کنند.
مک فارلین وقتی به ایران آمد مقداری سلاح از بابت طلب های ایران از آمریکا به ایران آورد و نامه ای هم از سوی ریگان رئیس جمهور آمریکا آورده بود. یک انجیل هم به امضای رئیس جمهور آمریکا آورده بود.
امام، آیت الله هاشمی، آیت الله خامنه ای و آقایان میرحسین موسوی و آیت الله موسوی اردبیلی را نهی کرده بود که در رده های بالا دیدار انجام نشود ولی از معاونت های وزارت خارجه دو نفر به ملاقاتش رفتند و در هتل هیلتون دیدار کردند. جریان از همان شروع کار خنثی شد. من فکر می کنم اگر معقولانه و با نظرات امام ادامه پیدا می‌کرد و داد و قال نمی نکردند، می شد پیشرفت هایی حاصل شود.
