در همان روز ۲۲ بهمن که در مدرسه رفاه بودیم و دوستان گفتگو می کردند، از جمله افراد حاضر آقای دعایی دوست دیرینه و یار با وفای امام بود. او را بسیار افسرده و نگران یافتم. ظاهراً قبل از آن برای بردن پیام امام خطاب به مردم، که آنان را به حفظ اموال و اماکن عمومی و اسناد دولتی توصیه کرده بودند سری به رادیو و تلویزیون زده بود. اوضاع آنجا را بسیار آشفته دیده و از برخورد بسیار ناشایست افراد وابسته به گروهک ها حکایت ها می کرد.
قرار شد مطلب را بلافاصله به امام اطلاع دهیم. تا آنجا که به خاطر دارم آقای هاشمی رفسنجانی و دکتر شیبانی نیز در مدرسه بودند. آقای دعایی گزارش دیدارش از رادیو تلویزیون را به اطلاع آنان نیز رسانده بود. بعد از این ماجرا صادق قطب زاده به رادیو تلویزیون رفت. من به اتاق بالا رفتم. در آنجا آقای طالقانی و چند نفر از دوستان حضور داشتند.
هنگامی که اخبار تلویزیون شروع شد و گوینده اخبار خانم بی حجابی بود دو سه نفری از آنان با ناراحتی خطاب به آقای طالقانی گفتند: جمهوری اسلامی شده و اینها هنوز این جورند. آقای طالقانی آنها را آرام کرد و گفت: شما ببینید رسول خدا {ص} هم ۲۳ سال طول کشید تا توانست احکام را قدم به قدم بیان کند، شما می خواهید مشکلات ٢۵٠٠ سال را در عرض چند ساعت برطرف کنید؟
در چند روز اول انقلاب گروه ها و عناصری که رادیو و تلویزیون را در اختیار داشتند غالباً از چریک های فدایی خلق و مجاهدین خلق بودند و برنامه ها متناسب با یک کشور اسلامی و انقلابی نبود، البته قطب زاده رفته رفته تسلطی نسبی بر آنجا پیدا کرد و خیلی هم از امام خرج می کرد.
من با او صحبت کردم که بر اتاق فرمان و پخش، نظارت بیشتری داشته باشیم و هر مطلبی که برای خواندن می رود امضای او را داشته باشد و از طرف هر کسی بیانیه داده نشود، او هم دستوری در این زمینه صادر کرد. من با چند نفر از دوستان انجمن اسلامی دانشجویان از جمله آقای دکتر عباس تائب تماس برقرار کرده و آنها را دعوت کردم که مسؤول تنظیم خبر باشند و بر برنامه های خبری مراقبت کنند. همچنین قرار گذاشتیم متن اخبار را یک ربع قبل از پخش من هم ببینم و هماهنگ باشیم.
در همین زمان جناب حجت الاسلام دکتر محمد مجتهد شبستری نیز از جانب امام به آنجا اعزام شد. با حضور ایشان آرامش خاطری نسبی در مورد مطالبی که قرار بود از شبکه پخش شود، حاصل گردید. حضور شبانه روزی ایشان و نیز تلاش خستگی ناپذیر و مراقبت های فوق العاده شدیدشان نسبت به متونی که برای پخش می رفت بسیار گرانقدر بود.
متأسفانه از کارهای انجام شده در این چند روز پر ماجرا و تعیین کننده و نیز خدمات فوق العاده ارزشمند ایشان، تا کنون گزارشی در خور انتشار نیافته است. حدود یک هفته کار ما در آنجا این بود و متونی تهیه می کردیم که در فواصل برنامه ها خوانده شود.
