یادم نمی رود، در جریان معروفِ به اصطلاح اپورتونیست ها، آنجا که گروهی از مجاهدین خلق از آنها جدا شدند و رسما اعلام گرایش به مارکسیسم کردند، یکی از دوستان ما ـ آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی ـ جمله خوبی گفت.
دوستی داریم که فوق العاده علاقه مند به فعالیت های مجاهدین بود و عجیب فداکاری می کرد و تا پای جانش برای مبارزه حاضر بود و نه فقط برای مجاهدین، بلکه آنچنان ضد دستگاه بود که بالاتر از آن من نمیتوانستم تصور کنم.
واقعا من می دیدم حاضر است مال و جانش را در راه این مبارزه فدا کند. از دیگران پول می گرفت و در این راه خرج می کرد. او ضد دستگاه بود و چون مجاهدین هم ضد دستگاه بودند نسبت به آنها گرایش زیادی داشت.
من یک وقت نگران او بودم، گفتم نکند که وقتی هم که این جریان تغییر ایدئولوژی را ببیند بگوید حالا مسئله مهمی نیست، اگر هم احیانا اینها گرایش مارکسیستی پیدا کردهاند نباید حرفی در این زمینه زد، فعلا ما باید مبارزه کنیم، این مسئله مهم نیست، مسئله مهم مبارزه است.
در جلسه ای که من با او ملاقات کردم و از او نظرش را خواستم جمله ای گفت که من این جمله را فراموش نمی کنم. گفت: ما عدالت را هم در سایه خدا می خواهیم، اگر بنا باشد خدایی نباشد، نام خدا و خداپرستی نباشد ما از آن عدالت بیزاریم.
