در سال ۶۶ جمعیت ما زیاد بود. مکان استقرار بعثه نیز در میدان معاوده بود. حجاج ما هم طبق برنامه مشخصی که از قبل اعلام شده بود در مکان مورد نظر حاضر شدند. سعودی‌های قبل از شروع مراسم نیروهای خود را به مکان مراسم فرستاده بودند تا از برگزاری مراسم برائت از مشرکین جلوگیری نمایند ولیکن با توجه به حجم بالای جمعیت موفق نشدند و مراسم برگزار شدند. وقتی که مراسم به پایان رسید به مردم گفته شد که مراسم به اتمام رسیده است و به سمت پل هجون حرکت کنند و در آنجا متفرق شوند.
مرحوم مرتضایی فر که معروف به وزیر شعار بود در آخر مراسم پشت میکروفن به زبان عربی گفت «الی الحرم». سعودی‌ها فکر کردند که جمعیت می‌خواهد به سمت حرم حرکت کند و در آنجا هم راهپیمایی نمایند. در صورتیکه ما با سعودی‌ها توافق کرده بودیم که ما در حرم برنامه‌ای نخواهیم داشت. اما این را نمی‌توانیم تنها دلیل کشتار حجاج ایرانی بدانیم به این دلیل که آنها از قبل مسلح و آماده بودند.
من خودم در بین جمعیتی که به سمت حرم حرکت می‌کرد حضور داشتنم. وقتی جمعیت به پل هجون در نزدیکی قبرستان ابوطالب رسید نیروهای سعودی جلوی جمعیت را گرفتند و مانع از حرکت جمعیت شدند. ساختمان بلندی در مقابل ما قرار داشت. یک مرتبه دیدم که از بالای آن ساختمان به سمت جمعیت سنگ و اشیاء پرتاب می‌کردند و بعد هم تیراندازی به سمت جمعیت شروع شد.
ما به سمت راست حرکت کردیم که از پل هجون عبور کنیم. وقتی که رد شدیم دیدیم که پل هجون را هم بسته‌اند و نمی‌گذارند جمعیت حرکت کند. با کمال تأسف عده‌ای از حجاج در پی این اقدام سعودی‌ها در ازدحام به شهادت رسیدند و عده‌ی دیگری هم با ضرب گلوله سعودی‌ها شهید شدند.
وقتی که از حرم به بعثه برگشتیم آنجا متوجه شدیم که تعداد زیادی از حجاج ما مجروح و شهید شده‌‌اند. سال بسیار تلخی بود. هنوز هم که آن صحنه‌ها به یاد من می‌آید بسیار برای من تکان دهنده و دردناک است. بعضی از خانمها گم شده بودند. شایعات بدی هم در این زمینه پخش کرده بودند. همین شایعات خانواده‌ها را نگرانتر می‌کرد. از اواخر شب که جنازه ها و مجروحین شناسایی شدند افراد مفقود شده هم سرنوشتشان مشخص شد.
حجاج به ایران برگشتند ولیکن ما در آنجا حضور داشتیم. حجاج در مسجد الحرام حلقه می‌زدند و شروع به سوگواری برای شهدا می‌کردند. از طرف دیگر حج آن سال طولانیتر شده بود و خانواده‌ها نگران مسافران خود شده بودند. نهایتا تمامی پیکرها شناسایی شد و به جز تعدادی از شهدا که خانواده‌هایشان مایل بودند در آنجا دفن شوند مابقی به ایران برگردانده شد. ر اثر این حادثه غمبار سه سال حجاج ایرانی به حج اعزام نشدند و در سال ۷۰ اعزام حجاج از سر گرفته شد.
