مادرم از قاتل – علی بصیری – پرسید: پشت صحنه چه بوده است؟
ولی ضارب چیزی بروز نداد و گفت: مخالف روحانیت بودیم و به من گفتند آقای مطهری مغز متفکر روحانیت است و به بقیه خط می دهد، چه کسی داوطلب زدن اوست؟ برای همین داوطلب ترور شدم.
او گفت: در کشیک های اولیه، دیدم دختر نوجوانی با چادر مشکی می خواست به مدرسه برود و دلم سوخت که درست نیست او را از داشتن پدر محروم کنم. ولی باز دوباره یاد افکار آخوندیسم تبهکار افتادم و این کار را کردم.
ضارب بعدها در زندان کتاب های استاد را خوانده بود و پشیمان شده بود. گریه می کرد و می گفت: من را ببخشید و آتش بزنید.
خیلی هم قیافه نورانی داشت. هم کلاسی او می گفت: بچه خجالتی بود و سر کلاس، رویش نمی شد سوال کند. صورتش سرخ می شد و نمی توانست حرف خودش را بزند.
او ۲۶ سال داشت و از بقیه تیم مسن تر بود. مدتی هم در فیلیپین دانشجو بود که به ایران برگشته بود… یکی از دلایل آنها برای ترور این بود که شهید مطهری با رژیم شاه مرتبط بود و به زعم آنها، در کشتار مردم کردستان نقش داشت!
پرسیدیم: چه ارتباطی با رژیم شاه داشت؟
گفتند: چون استاد دانشگاه تهران بود و زبان انگلیسی نمی دانست، معلوم می شود که خود رژیم او را عضو هیأت علمی کرده است.
در حالی که شهید مطهری استاد فلسفه اسلامی در دانشکده الهیات بود و نیازی به زبان انگلیسی نداشت.
می گفت: من از یکی از دانشجویان این طور شنیده ام!
تیم ترور می گفتند: دوستی شهید مطهری با دکتر سید حسین نصر نشان دهنده ارتباط او با دربار است.
در حالی که این ارتباط مربوط به قبل است و از زمانی که دکتر نصر، رئیس دفتر فرح شد، ارتباط آنها قطع شد. شهید مطهری ناراحت بود که چرا دکتر نصر چنین کاری را پذیرفته است.
