اردیبهشت سال ۱۳۶۰، زمانی که معاون وزیر امور خارجه بودم و آقای رجایی (نخست وزیر)، سرپرستی وزارت امور خارجه را به عهده داشت، جلسات منظمی با او داشتیم.
در یکی از جلسات به ایشان گفتم: در حال حاضر هشت ارگان مختلف برای تبلیغات در خارج از کشور از دولت بودجه می گیرند. بهتر است دولت فقط به یکی از این دستگاه‌ها پول بدهد و تنها همان دستگاه یا نهاد را در آن زمینه مسئول بشناسد. بقیه نهادها هم با هدایت و مدیریت دستگاه مسئول، عمل کنند.
آقای رجایی در پاسخ جمله ای گفت که: به نظر من ریشه بسیاری از مشکلات موجود در دستگاه‌های اداری کشور است. ایشان گفت: ما همه با هم برادریم که با هم کار می‌کنیم. نباید این‌گونه درباره یکدیگر حرف بزنیم.
به نظر من این ضعف بزرگ مدیریت کشور است. نتیجه این تفکر هم همین شد که پس از گذشت سال‌ها هنوز بسیاری از امور در کشور ناهماهنگ است و مدیران بسیاری از بخش‌ها همچنان پاسخگو نیستند! این نظر شخص من نیست. در انتهای نامه ۳۱ نهج البلاغه که حاوی وصایای حضرت امام علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام است.
ایشان می فرماید: به هر فردی از کارکنان خود، کار و وظیفه ای اختصاص بده، زیرا اختصاص یک کار به یک فرد باعث می شود در خدمت کردن به تو ، کار را به گردن یکدیگر نیندازند.
