من مرحوم بازرگان را از سال ۵۰ می شناختم و از طریق مطالعه ی کتاب های ایشان، با طرز تفکر و نحوه ی برخورد ایشان آشنا بودم. در سال ۵۶ خاطرم هست که وقتی خدمت افسر وظیفه ام تمام شد برای پیوستن به نیروهای انقلابی و انجام عملیات مسلحانه علیه رژیم شاه، خدمت مرحوم بازرگان، علما و شخصیت های مبارز آن زمان می رسیدم و کسب تکلیف می کردم.
از جمله ی علما و بزرگان شهید مظلوم آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی بود و از شخصیت های سیاسی و مبارز آقای مهندس مهدی بازرگان بود. من وقتی خدمت شهید بهشتی رسیدم و نظرشان را راجع به جمع آوری اسلحه و مهمات و تشکیل گروه های مبارز و مجاهد از جوانان مؤمن و مسلمان و انجام عملیات مسلحانه علیه رژیم شاه جویا شدم. ایشان ضمن ستایش و تقدیر از روحیه انقلابی و مبارزه جو و خوشحال شدن از اینکه به جمع آوری اسلحه بپردازیم فرمود: هرگونه قیام مسلحانه و هر گونه عملیات علیه رژیم باید با اجازه و دستور آیت الله خمینی انجام گیرد و بدون تکلیف ایشان مبادا دست به اقدامی بزنید.
همان زمان بنده به ملاقات مهندس مهدی بازرگان که در خیابان شاه رضا (انقلاب) تهران دفتر مهندسی داشت رفتم و بعد از گرفتن وقت ملاقات همان نظر را از ایشان جویا شدم و مصلحت کار را پرسیدم. آقای بازرگان در جواب بنده گفت: این خیالات باطل است. عملیات مسلحانه، جهاد، مبارزه اینها چیست که شما مطرح می.کنید شما بروید معلم شوید و چهار نفر دانش آموز را اداره کنید، اگر توانستید چهار نفر را اداره کنید. بعداً بیایید تا من به شما بگویم چه کار کنید.
این دو گونه برخورد بود که در سال های قبل از انقلاب از شهید بهشتی و آقای بازرگان در ذهن داشتم؛ آن یکی روحیه می داد و شرط انجام کار را تبعیت از مرجع تقلید می دانست و این یکی یأس و ناامیدی را در من به وجود می آورد. گرچه سخن آقای بازرگان در من تأثیری نداشت. بازگردیم به مسائل اصفهان و اقدامات دولت موقت در این شهر؛ اولین استاندار اصفهان بعد از انقلاب آقای دکتر واعظی بود. وی فردی متدین و متشرع بود که از سوی وزیر کشور دولت موقت به عنوان استاندار معرفی شد.
بعد از آمدن ایشان به اصفهان اعضای کمیته ی دفاع شهری هر هفته یکبار در ساختمان استانداری و یا در منزل ایشان جلسه می گذاشتند و مسائل امنیتی و اجتماعی شهر را در ستادی که با حضور شخص استاندار و اعضای کمیته تشکیل شده بود، بررسی می کردند و از آنجا که نیروهای نظامی و انتظامی همچون شهربانی و ژاندارمری از هم پاشیده بود، ستاد مزبور به نظم و امنیت و مسایل و مشکلات اجتماعی شهر و استان می پرداخت.
از مسایلی که آن زمان خیلی مهم بود مصادره ی اموال حدود ۲۰ هزار مستشار آمریکایی بود که در زمان طاغوت در شهرکی نزدیک اصفهان به نام شاهین شهر زندگی می کردند؛ پس از پیروزی انقلاب اموال آنها با حکم دادگاه انقلاب مصادره شد و کمیته از اموال مزبور محافظت می کرد. تا اینکه یک روز آقای بازرگان طی تماس تلفنی و با ارسال حکمی دستور آزادی اموال آمریکایی ها را صادر کرد. وی ضمن توبیخ استاندار گفته بود: شما به چه حقی اموال آمریکایی ها را مصادره کرده اید؟ کدام دادگاه چنین جکمی را صادر کرده؟ این خلاف قانون و عرف دیپلماسی جهانی است و باید هر چه سریع تر اموال آنها را بار کامیون ها کرده و به تهران منتقل کنید تا به وسیله ی هواپیما به آمریکا فرستاده شود.
وقتی جناب آقای واعظی این خبر را به ما داد، سعی بسیار داشتیم که از انجام کار جلوگیری شود. اما تماس های مکرری که بازرگان از تهران می گرفت و فشار زیادی که به آقای دکتر واعظی وارد می آورد باعث شد که در نهایت دستور رفع توقیف اموال داده شود و همه ی آنها در چند دستگاه کامیون بارگیری شده، به تهران فرستاده شد و از آنجا هم به آمریکا منتقل گردید؛ این در حالی بود که آمریکا میلیاردها دلار از اموال و دارایی های ایران را در همان روزها و ماه های اول انقلاب بلوکه کرده بود و هنوز هم به ما تحویل نداده است.
این جدا از جنایاتی است که آمریکا سال ها در زمان رژیم شاه علیه ایران انجام داد. متأسفانه آقای بازرگان هیچ کدام از این ظلم هایی که آمریکا نسبت به ایران انجام داده بود را در نظر نگرفت. حتی خاطرم هست که در همان روزهای اول انقلاب وقتی تعدادی از آمریکایی ها را که هنوز در شرکت هلی کوپتر سازی اصفهان حضور داشتند بیرون می کردیم یکی از همین آمریکایی ها با گستاخی تمام این جمله را می گفت: ما به زودی بر خواهیم گشت. و ادعا می کردند که شما (خطاب به ما ایرانی ها) نمی توانید این هلی کوپترها را اداره کنید.
بازدیدها: ۰
