یادم هست یک روز آقای اردبیلی خدمت امام آمد و راجع به یک نامه ای که در آن نسبت به حضرت امام خیلی فحاشی کرده بودند، صحبت کرد. سابقه این نامه هم به این صورت بود که چند روز قبل از آن چند نفر آمده و ادعا کرده بودند که خدمت امام زمان {عج} می رسند، بعضی از بزرگان هم به امام توصیه می کردند که به آنها اجازه بدهند که خدمتشان برسند.
بالاخره امام اجازه دادند و آنها آمدند و خدمت امام نشستند. امام آنها را برانداز کرد و فرمود: من چند مشکله دارم. وقتی شما خدمت امام زمان {عج} رسیدید با ایشان در میان بگذارید و جوابش را برای من بیاورید. وقتی جواب را آوردید، من با شما صحبت می کنم.
یکی از سؤال های امام راجع به مسأله ربط حادث و قدیم بود و دومین سؤال مربوط به عکس منسوب بـه رسول خدا {ص} و آخرین سؤال درباره دیوان اشعار ایشان بود.
آنها رفتند و بعد از دو روز آمدند و سر همین سه راهی ایستادند. به امام خبر دادند که آن سه نفر آمده اند. حضرت امام مرحوم حاج احمد آقا رحمه الله را فرستادند که از آنها سؤال کند.
حاج احمد آقا از آنها سؤالی کرد که نمی دانم آنها در جواب چه گفتند. وقتی حاج احمد آقا جواب آنها را به امام عرض کرد، امام فرمود: برو به آنها بگو شیادها دست از این کارهایتان بردارید.
هر چند وقت یک دفعه یک چنین اتفاقی می افتاد و الآن هم خیلی ها این مسأله را مطرح می کنند که خدمت امام زمان {عج} می رسند، و معلوم نیست با طرح این گونه مسایل چه هدف و مقصدی را دنبال می کنند؟! آنها – سه نفر – رفتند و یک نامـه فحشی بـه امام نوشتند و آقای اردبیلی این مسأله را به امام گفت.
امام فرمودند: به پیغمبر هـم فحش می دادند، حالا به من هم فحش بدهند.
اگر کسی به شخص امام چیزی می گفت، امام خیلی به مسأله اهمیت نمی دادند. من یادم هست که مرحوم آقای اشراقی رحمه الله علیه آمد خدمت امام و گفت: راجع به منافقین کمتر صحبت کنید، اینها خیلی خطرناک هستند و فحاشی می کنند.
امام فرمود: فلانی اگر تا جلوی در همین اتاق هم آمدند و علیه من فحش دادند، من تکلیفم را انجام می دهم.
