همان هایی که عضو حزب توده بودند و بیست سال زندان هم کشیده بودند، بعد آمدند در تلویزیون جمهوری اسلامی، بدون اینکه فشار و زوری وجود داشته باشد، غلط کردم نامه را نوشتند و خواندند؛ این را شماها شاید یادتان نیست؛ مال سال های اوائل دهه‌ی ۶۰ است.
ده دوازده نفر از عناصر حزب توده آمدند تلویزیون جمهوری اسلامی – بنده آن وقت رئیس جمهور بودم؛ من تعجّب کردم، ما دوستان فعّال و مسئولین درجه‌ی یک کشور تعجّب کردیم که اینها چطور آمده‌اند؛ بعضی از اینها را ما از نزدیک می‌شناختیم؛ بعضی‌ها با ما هم زندان بودند؛ بعضی‌ها را بعد از زندان دیده بودیم و می‌شناختیمشان، ادّعا و مدّعاهایشان تا عرش می رفت – اینها آمدند صف کشیدند، نشستند روی صندلی، یک نفر از خودشان به عنوان مجری شروع کرد از اینها سؤال کردن درباره‌ی مواردی که خیانت های حزب توده را به کشور اثبات می کرد.
بعد آنها هر کدام که یک خرده کوتاه می‌آمدند و حرف نمی زدند، این مجری چون از خودشان بود، می گفت آقا، فلان وقت، فلان کار را شما کردید، فلان چیز را گفتید، مجبور می شد بگوید بله، گفتم؛ یعنی ما نبودیم که از آنها می خواستیم اقرار بگیریم، خودشان از خودشان اقرار می گرفتند.
