در تاریخ ۵٨/٨/١۴ یعنی یک هفته قبل از شروع انفجار پاوه حزب دموکرات نامه سرگشاده ای به حضرت امام خمینی نوشت، و در آن به شدت به ارتش حمله کرد و نوشت:
«حضرت آیت الله با صراحت و مسئولیت تمام اعلام می کنیم که کردستان در آستانه فاجعه برزگی قرار دارد و توطئه گسترده ای علیه مردم ستمدیده کردستان در شرف تکوین است. قرائن و شواهد نشان می دهد که فاجعه نزدیک است. ما نمی خواهیم این حقیقت تلخ از نظر رهبر عالیقدر انقلاب پنهان بماند. اگر نیروهای ضدانقلابی که اکنون دارند از هر طرف به سوی کردستان ارتش گسیل می دارند به دستاودرهای انقلابی ما حمله کنند، اگر به روی خلق ما اسحله بکشند یقین داشته باشید که خلق ما و زحمتکشان کردستان یکپارچه و متحد از انقلاب و دستاوردهای آن دفاع خواهد کرد. حضرت آیت الله شخص آن حضرت به مردم ایران یاد داده اید که برای دفاع از حق مسلم خود از هیچ ارتشی نهراسند. مطمئن باشید مردم کردستان این درس رهبر انقلاب را فراموش نکرده اند.»
در این نامه، حزب دموکرات رسماً نزدیکی فاجعه بزرگی را با تأکید تمام پیش بینی می کند زیرا خود مسئول و طراح این فاجعه است، و بیش از هر کس به جزئیات آن آگاهی دارد. ولی دست پیش را گرفته است که پس نیافتد. چه کسی است که نداند همه فاجعه ها از حمله به پادگان مهاباد و بعد سنندج و بعد نقده و بعد مریوان، همه و همه به ابتکار حزب دموکرات و احزاب همکار آن بوجود آمده است و ارتش در بوجود آوردن آنها به کلی بی خبر و ساکت و غائب بوده است؟
چقدر بی شرمی است که حزب دموکرات از همان روز اول پیروزی انقلاب دست به توطئه و کشتار بی گناهان و سیطره نظامی به قدرت اسلحه زده است و برادران کُرد مؤمن را تصفیه کرده است و ارتش ساکت و غائب بوده و با تمام این جنایات در مدت ۶ ماه گذشته باز هم با کمال بی انصافی گناه را به گردن دیگران بیاندازد. آری، درست است که فاجعه ای علیه کردستان و علیه مردم ستمدیده کردستان در شرف تکوین بود، اما نه به دست ارتش، بلکه به دست حزب دموکرات! زیرا دیدیم که در جریان خونین، پاوه ارتش اصلا وجود و حضور نداشت، فاجعه به دست حزب دموکرات اتفاق افتاد و بی گناهان کُرد و غیر کُرد به دست مسلحین حزب دموکرات و همکارانشان به خاک و خون غلطیدند، ولی باز هم ارتش حرکتی نکرد و اصلا به فکر حرکت نبود!
همچنانکه در مریوان حزب دموکرات و همکارانشان، ٢۵ پاسدار کُرد محلی را به خاک و خون کشیدند و ارتش حرکتی نکرد با آنکه فقط ۴ کیلومتر با مریوان فاصله داشت، ولی نجنبید فقط شاهد جنایات وحشیانه احزاب به اصطلاح چپی و شهادت پاسداران کُرد محلی بود. و بعد به عیان دیدیم که در جریان پاوه می رفت که همه پاسدارانش مثل مریوان قلع و قمع شوند و ارتش اصلا قادر به حرکت نبود، در پاوه اصلا ارتش حضور و وجود نداشت و به هیچ وجه برنامه ای برای حرکت ارتش به پاوه پیش بینی نشده بود و فقط معجزه ای رخ داد که امام شخصاً فرماندهی قوا را به دست گرفت.
چیزی که هیچ کس فکرش را نکرده بود و فقط امام بود که قدرت داشت فرمان دهد که ارتش به حرکت درآید و خود را به پاوه برساند و اگر این معجزه رخ نداده بود و به هیچ وجه ارتش به سوی پاوه حرکت نمی کرد و خون پاک پاسداران و مؤمنین کُرد پاوه به هدر می رفت. در این صورت فاجعه کردستان همچنانکه دیدیم به وجود آمد، اما به دست حزب دموکرات و خود حزب بهتر از هرکس به جزئیات این فاجعه آگاهی داشت و فقط خود حزب بود که مدتی قبل نیرو برای محاصره پاوه می برد و برنامه وحشیانه ای در دست اجزا داشت و خود حزب بود که بی گناهان را در پاوه قتل عام کرد در حالی که ارتش اصلا حضور نداشت.
و مهمتر اینکه در همین نامه متذکر می شود که «نیروهای ضد انقلابی به سوی کردستان ارتش گسیل می دارد تا به دستاوردهای انقلابی ما حمله کنند!» یا للعجب که بزرگترین توطئه گران و خطرناکترین نیروی ضدانقلابی دیگران را بر ضدانقلاب متهم می کنند! فراموش می کنند که تعریف ضدانقلاب بیش از هر کس به حزب دموکرات و دستیارانش صدق می کند، فراموش می کنند که خود آنها بیش از هر نیروی دیگری علیه انقلاب اسلامی ایران به نفع امپریالیسم توطئه کرده اند و ضد انقلاب واقعی خود حزب دموکرات و همکارانشان هستند.
در انفجار پاوه نیروهای زیادی تجهیز شده بود که از هزارها مسلح با انواع و اقسام اسلحه سبک و سنگین تشکیل یافته بودند و بعلاوه همه جناح های چپ و راست دست اتحاد بهم داده بودند تا نظام اسلامی ما را بکوبند. از یک طرف عده ای از ایل قلخانی و ایل جوانرود و طرفداران سالار جاف و پالیزبان و عده ای از کامیاران که همه از نوکران طاغوت و وابسته به غرب بودند و از طرف دیگر حزب دموکرات، حزب کومله، چریک های فدایی خلق، طرفداران جلال طالبانی دست اتحاد بهم داده و همه نیروهای خود را برای محاصره پاوه تجهیز کرده بودند، دست در دست هم با انقلاب می جنگیدند.
