مرحوم لاهوتی گرایش به بنی‌صدر داشت. ایشان رفته بود که در کوچصفهان سخنرانی کند، بچه‌های حزب اللهی مانع شده بودند. مرحوم حاج احمدآقا به حمایت سخنرانی آقای لاهوتی حرف‌هایی زده بود.
من خیلی عصبانی شدم، رفتم پشت تریبون مجلس و خطاب به احمد آقا کردم و گفتم: این چه نوع برخوردی است که شما می‌کنید؛ این همه بر ضد آقای بهشتی جوسازی می‌کنند و صحبت‌های ایشان را به هم می‌ریزند اما جناب عالی حرفی نمی‌زنید؟ از آقای لاهوتی دفاع می‌کنید؟
و حدیث امام صادق علیه السلام را که به یکی از صحابه‌اش فرمود: هر عمل بدی از هر کسی بد است، از مثل تویی بدتر و هر عمل خوبی از هر کسی خوب است اما از مثل تویی خوب‌تر چون تو را مردم به ما نسبت می‌دهند، خواندم و گفتم: چون شما فرزند امام هستید نباید چنین دفاعی بکنید.
شاید این نطق نظیری در تاریخ مجلس نداشته باشد. بعد از چند روز، قرار بود ملاقاتی با امام داشته باشیم. می گفتم که اگر حاج احمدآقا را ببینم، چه بگویم. گفتم یواشکی می‌روم شاید احمد آقا مرا ندید.
برعکس همان جلوی حسینیه وقتی داشتم می‌رفتم، احمدآقا مرا دید و گفت: بَه بَه آقای ناطق … یا الله.
مرا بغل کرد و بوسید. خیلی منفعل شدم که یک آدمی که آن طور با او برخورد کردم این طور محبت کند و این از ویژگی‌های خوب احمدآقا بود.
