حضرت علی علیه‌السلام چه طور زندگی می‌کردند؟ از نظر ساده زیستی، رفتار با مردم؟ من شهید رجایی را این طور دیدم. مطلقاً بویی از نِخوت، خود بزرگ‌بینی و ریاکاری در شهید رجایی ندیدم.
مثلاً غذایی را که به نظرم از کمیته می‌آوردند، من با اکراه می‌خوردم و ته دلم راضی نبودم. واقعاً نمی‌شد خورد، حرامش می‌کردند! ولی شهید رجاییِ نخست وزیر، می‌نشست غذایش را نصف می‌کرد، نصفش را می‌ریخت در بشقاب دیگر و بقیه را با اشتها می‌خورد و ذره‌ای بویی از این نمی‌داد که نخست وزیر یک مملکت است. این آدم جاذبه داشت برای ما.
او فوق‌العاده منظّم و مرتب بود. فوق‌العاده منظّم. یادم است یک مدت بچه‌ها خیلی شلخته بودند. ولی من چون فرنگ رفته بودم تیپی بودم که خیلی مرتب می‌پوشیدم، البته مرتبِ کلاسیک نه مرتبِ قرطی!
شهید رجایی شاید یک مقدار دلخور بود از اینکه بچه‌ها این طور شلخته هستند. یک بار گفت: یکی از امیدواری‌هایم این است که این انقلاب یک انقلاب در نظم و انضباط و مرتب بودن هم باشد. مردم هر جایی هستند روی کارهایشان نظم داشته باشند و روی لباس پوشیدن.
حتی اسم آورد و گفت: برادر رجبی را ببینید. او معلم بود دیگر؛ از فرصت استفاده می‌کرد. او فوق‌العاده منظّم و مرتب بود. در وقت یک دقیقه دیر و زود نمی‌کرد و خیلی مسائل را رعایت می‌کرد.
