دو خاطره

یک بار من در مجلس بودم، تلفن مجلس زنگ خورد و گفتند: حاج احمد آقا با شما کار دارد. حاج احمد آقا به من گفت: نظر امام این است که بعد از شهادت آیت الله اشرفی اصفهانی، شما به کرمانشاه بروی.

من گفتم: هم به مجلس برسم و هم به کرمانشاه، برای من خیلی سخت است و مصلحت نمی‌بینم مجلس را رها کنم. سلام من را به امام برسانید و بگویید که واقعاً انجام درخواست شما برای من مشکل است. البته در ادامه گفتم که: امام هر چه امر کنند، من امتثال می‌کنم.

حاج احمد آقا گفت که: امام امر نمی‌کنند اما دوست می‌دارند به کرمانشاه بروی.

من گفتم: اگر دوست بدارند من اطاعت می‌کنم.

لذا قبول کردم و به کرمانشاه رفتم. این یک خاطره شیرین بود که از امام داشتم. اینکه ایشان فرمودند: دوست می‌دارند به بروی. اشارۀ لطف امام به من بود. اینکه این لطف از کجا ریشه می‌گیرد را نمی‌دانم و ناشی از بزرگواری امام بود.

قبل از انقلاب روحانیت مبارز فعالیت‌های زیادی داشت، من در آن مجموعه بودم و با بزرگانی مثل آیت الله بهشتی، آیت الله مطهری و شخصیت‌های دیگر جلسات خصوصی داشتیم. در دیدارها با امام، ایشان من را شناختند و هم فعالیت‌هایی ما به گوش ایشان رسیده بود. یادم است سفری به کربلا رفتم و درخواست ملاقات با امام کردم، امام اجازه دادند و ملاقات مفصلی با ایشان داشتم. امام به حاج احمد آقا گفتند: در این موقعیت که انقلاب به مراحل حساس رسیده، چطور فلانی تهران را رها کرده و به نجف آمده است؟ و اعلامیه‌ای که از تهران صادر می‌شود اسم او هم هست، در حالی که در ایران نیست!

حواس امام جمع بود و به من لطف و عنایت داشتند که در نجف و عراق هستم، چگونه در اعلامیه‌ای که در تهران صادر می‌شود، امضای من پای آن وجود دارد؟ من به حاج احمد آقا گفتم که: وقتی عازم عتبات شدم، به دوستان و آیت الله بهشتی وکالت دادم که هر اعلامیه‌ای صادر می‌کنید، امضای من هم پای آن باشد.

یادم است اعلامیه‌ای حساس و خطرناک بود. شاید آقای محلاتی بود که تک تک با ما تماس می‌گرفت که اسم شما در اعلامیه باشد یا نه؟ چون می‌دانستند امضا حساسیت و خطر بزرگی دارد، لذا خواستند به خصوص از ما سوال کنند و از همه سوال کردند و من گفتم حتماً امضای من باشد.

… دیدار مفصلی داشتم و اخبار ایران و جامعه روحانیت را از من سوال کردند. آن زمان بعضی گفته بودند که جامعه روحانیت به دنبال تشکیل مجلس آزاد باشد و یک مجلس اسلامی ـ مردمی تشکیل دهد تا مبارزه از طریق آن ادامه پیدا کند. یعنی برخی می‌گفتند که مبارزه از این کانال پیگیری شود و ما مجلس شورای اسلامی واقعی می‌خواهیم که در آن آراء عموم مردم باشد.

این سخن و پیشنهاد به گوش امام در نجف رسیده بود، در دیدار با امام، ایشان فرمودند: برو و به کسانی که این سخن را می‌گویند، بگو که این پیشنهاد خطرناکی است. اگر بخواهیم مجلس شروع به کار کند و مردم را به رأی دادن دعوت کنیم باید موافقت شاه باشد یا شاه را قبول کنیم در حالی که شاه را قبول نمی‌کنیم.