اوایل دوران پیروزی انقلاب، غائله ی حزب جمهوری خلق مسلمان ضربه ی بسیار سنگینی را بر پیکره ی انقلاب و روحانیت در استان آذربایجان وارد ساخت. به خاطر پشتیبانی مرحوم آقای شریعتمداری از این حزب، اغلب روحانیون این استان، دچار اشتباه شدند. بعضی از روی صداقت و سادگی و اندکی هم از روی عناد و غرض ورزی؛ در مقابل امام، انقلاب و مردم قرار گرفتند.
از طرفی چند هفته پیش از من که آقای مشکینی در تبریز اقامه ی نماز جمعه می کرد، در یکی از سخنرانی هایش در مرند موضع نسبتاً تندی در ارتباط با مرحوم آقای خوبی گرفته بود. در این شهر به خاطر حضور آقای میرزا علی اکبر مرندی اغلب مردم مقلد آقای خوبی بودند. این هم مزید بر علت شده بود که جمع دیگری از روحانیون به این خاطر از انقلاب و رهبری ناراحت و گله مند شوند.
بنابراین، وضعیت روحانیت آذربایجان از یک حالت تشتت و چند دستگی و اضطراب و پراکندگی تأسف باری برخوردار بود و هیچ گونه انسجامی نداشت. وقتی حضرت امام، مرا به امامت جمعه ی تبریز منصوب فرمود، در اولین فرصت چون به حضورشان شرفیاب شدم، این موضوع را با معظم له در میان گذاشتم.
ایشان دستور و توصیه ی اکید فرمود که: در این مورد باید بسیار ظریف و دقیق عمل شود، از هر گونه تندروی پرهیز گردد. در برخورد با این گونه افراد، هدف تنها جذب و هدایت آنها باشد و سعی شود این آقایان هرچه زودتر به آغوش اجتماع و انقلاب و مردم بازگردند.
وقتی وارد تبریز شدم یکی از مهم ترین مشکلات ما همین مسأله بود. به همین سبب رسیدگی به این موضوع را در اولویت کارهایم قرار دادم. یک روز رفتم از زندان تبریز بازدید کنم، دیدم یک مسجد بزرگ را اختصاص به زندانیان روحانی قرار داده اند.
داخل آن، مملو از عمامه به سرهای متهم بود که در ارتباط با حزب خلق مسلمان دستگیر شده بودند. شب ها هم در آنجا می خوابیدند. در این رابطه نماز جماعت های تعدادی از مساجد تبریز تعطیل شده بود؛ زیرا، امام جماعت های آنها در اینجا حضور داشتند. با هماهنگی مسئولین قضایی استان، برنامه ریزی شد تا هرچه زودتر اینها آزاد شوند و به آغوش خانواده و اجتماع بازگردند و به فعالیت های روزمره ی خود مشغول شوند؛ چون اغلب اینها انسان های سالم و ساده و دلسوز بودند، خیلی زود به اشتباه خود پی بردند و آمدند گذشته های خود را جبران کردند.
با دفتر امام جمعه نیز ارتباط برقرار نمودند؛ من هم از آنها استقبال نمودم و برخی مسئولیت ها را به آنها سپردم. الحمدلله در کوتاه مدت ایـن مشکل حل شد و روحانیون آذربایجان انسجام لازم خود را به دست آوردند و با تمام وجود در خدمت مردم و انقلاب قرار گرفتند. البته طبیعی بود که در میان اینها تعداد انگشت شماری دیده می شدند که کینه ی دیرینه ای از انقلاب و امام در دل داشتند، نتوانستند خود را با آرمان های انقلاب و رهبری تطبیق دهند. ما هم سعی کردیم با آنها درگیر نشویم.
